8 października tego roku opublikowany został Specjalny Raport IPCC dotyczący ograniczenia globalnego ocieplenia klimatu o 1,5°C.
Pracujemy obecnie nad oficjalnym tłumaczeniem Podsumowania dla
Decydentów, z myślą o opublikowaniu go na stronie IPCC (podobnie, jak
wcześniej Podsumowania dla Decydentów I Grupy Roboczej 5 Raportu IPCC).
Proces recenzji tłumaczenia jest w toku, ale uznaliśmy, że ze względu
na zbliżającą się konferencję COP24 w Katowicach, opublikujemy na
portalu roboczą wersję tłumaczenia.

Specjalny Raport IPCC – podsumowanie dla decydentów:
Wstęp i część A
część B
część C
część D

C. Scenariusze emisji i zmiany systemowe konsystentne z globalnym ociepleniem o 1,5°C

C1. W modelowych scenariuszach, w których próg 1,5°C nie zostaje przekroczony lub zostaje przekroczony w niewielkim stopniu, globalne antropogeniczne emisje CO2 netto spadają o około 45% do 2030 roku w porównaniu z poziomem z 2010 roku (przedział międzykwartylowy 40-60%), osiągając zero netto około 2050 roku (przedział międzykwartylowy 2045-2055). Aby ograniczyć globalne ocieplenie do poziomu poniżej 2°C11 emisje CO2 powinny zacząć spadać w większości scenariuszy o około 20% (przedział międzykwartylowy 10-30%) do 2030 roku i do zera netto około 2075 roku (przedział międzykwartylowy 2065-2080). Emisje substancji innych niż CO2 w scenariuszach ograniczających globalne ocieplenie do 1,5°C ulegają głębokim redukcjom, zbliżonym do tych w scenariuszach ograniczających ocieplenie do 2°C (wysoki poziom ufności). (Rysunek SPM.3a) {2.1, 2.3, Tabela 2.4}

C1.1. Redukcja emisji CO2, pozwalająca ograniczyć globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia tego progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, może obejmować różne pakiety działań mitygacyjnych, różnorodnie zbilansowanych pomiędzy obniżaniem energochłonności, intensywności wykorzystania zasobów, tempem dekarbonizacji oraz wychwytem dwutlenku węgla. Różne pakiety działań związane są z różnymi wyzwaniami przy ich wdrażaniu, a także z potencjalnymi synergiami oraz kompromisami* względem zrównoważonego rozwoju (wysoki poziom ufności). (Rysunek SPM.3b) {2.3.2, 2.3.4, 2.4, 2.5.3}

C1.2. Modelowe scenariusze, które ograniczają globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia tego progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, zakładają głęboką redukcję emisji metanu i sadzy (o 35% lub więcej do 2050 roku w porównaniu z rokiem 2010 dla obu substancji). W scenariuszach tych redukuje się też emisje większości aerozoli chłodzących klimat, co częściowo (przez 2-3 dekady) niweluje efekty mitygacji. Emisje substancji innych niż CO212 mogą zostać zmniejszone w wyniku szeroko zakrojonych działań mitygacyjnych w sektorze energetycznym. Dodatkowo, działania ukierunkowane na ograniczenie emisji substancji innych niż CO2 mogą obniżyć emisje podtlenku azotu i metanu z rolnictwa, metanu z sektora gospodarki odpadami, oraz sadzy i fluorowęglowodorów z niektórych źródeł. Wysokie zapotrzebowanie na bioenergię może powiększyć emisje podtlenku azotu w niektórych scenariuszach 1,5°C, co pokazuje, jak ważne są właściwe metody zarządzania. We wszystkich modelowych scenariuszach 1,5°C poprawa jakości powietrza wynikająca z prognozowanej redukcji emisji substancji innych niż CO2 zapewnia bezpośrednie i natychmiastowe korzyści dla zdrowia ludzkiego (wysoki poziom ufności). (Rysunek SPM.3a) {2.2.1, 2.3.3, 2.4.4, 2.5.3, 4.3.6, 5.4.2}

C1.3. Ograniczenie globalnego ocieplenia wymaga ograniczenia globalnych skumulowanych antropogenicznych emisji CO2 obejmujących okres od epoki przedprzemysłowej, tj. pozostania w granicach całkowitego budżetu węglowego (wysoki poziom ufności).13 Szacuje się, że antropogeniczne emisje CO2 od epoki przedprzemysłowej do końca 2017 r. pomniejszyły całkowity budżet węglowy dla ocieplenia o 1,5°C o ok. 2200±320 GtCO2 (średni poziom ufności). Pozostały budżet jest uszczuplany przez obecne emisje wynoszące 42±3 GtCO2 rocznie (wysoki poziom ufności). Istotny wpływ na szacowaną wartość pozostałego [do wykorzystania] budżetu węglowego ma przyjęta miara temperatury globalnej. Zastosowanie średniej globalnej temperatury powietrza przy powierzchni Ziemi tak jak w AR5, daje oszacowanie pozostałego budżetu węglowego na poziomie 580 GtCO2 dla prawdopodobieństwa 50% ograniczenia ocieplenia do 1,5°C oraz 420 GtCO2 dla prawdopodobieństwa 66% (średni poziom ufności).14 Alternatywnie, zastosowanie GMST daje oszacowania 770 i 570 GtCO2, odpowiednio dla prawdopodobieństwa 50% i 66%15 (średni poziom ufności). Niepewności oszacowań pozostałego budżetu węglowego są znaczne i zależą od kilku czynników. Niepewność związana z reakcją klimatu na emisje CO2 i substancji innych niż CO2 jest szacowana na ±400 GtCO2, a niepewność dotycząca poziomu historycznego ocieplenia na ±250 GtCO2 (średni poziom ufności). Budżet węglowy może zostać pomniejszony nawet o 100 GtCO2 w ciągu obecnego wieku i kolejnych stuleci na skutek możliwego uwolnienia dwutlenku węgla i metanu z rozmarzającej wieloletniej zmarzliny i z terenów podmokłych (średni poziom ufności). Dodatkowo, skala przyszłego ograniczenia emisji substancji innych niż CO2 może zmienić pozostały budżet węglowy o ±250 GtCO2 (średni poziom ufności). {1.2.4, 2.2.2, 2.6.1, Tabela 2.2, Rozdział 2 Materiały uzupełniające}

C1.4. Działania polegające na Modyfikacji (dopływu) Promieniowania Słonecznego (ang. Solar Radiation Modification, SRM) nie są uwzględnione w żadnym z ocenianych scenariuszy. Choć niektóre działania SRM mogłyby teoretycznie skutecznie ograniczyć wielkość przekroczenia [progu 1,5], to łączą się z nimi znaczące niepewności i luki w wiedzy, jak również poważne zagrożenia, ograniczenia instytucjonalne i społeczne związane z polityką, etyką i następstwami dla zrównoważonego rozwoju. Działania te nie zapobiegają również zakwaszaniu oceanów. (średni poziom ufności). {4.3.8, Ramka Międzyrozdziałowa 10 w Rozdziale 4}

Rysunek SPM.3a: Charakterystyka globalnych scenariuszy emisji. Główny rysunek pokazuje antropogeniczne globalne emisje CO2 netto w scenariuszach ograniczających globalne ocieplenie do 1,5°C przy braku przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem (poniżej 0,1°C) oraz w scenariuszach z wysokim przekroczeniem. Obszar zacieniowany pokazuje pełen zakres scenariuszy analizowanych w niniejszym raporcie. Rysunki po prawej stronie pokazują zakres rozpiętości emisji substancji innych niż CO2 dla trzech związków odpowiadających w historii za duże wymuszanie radiacyjne i w znacznej części pochodzących ze źródeł innych niż źródła kluczowe dla mitygacji emisji CO2. Obszary zacieniowane na rysunkach pokazują przedział prawdopodobieństwa 5-95% (jasne zacieniowanie) oraz przedziały międzykwartylowe (ciemne zacieniowanie) zakresu scenariuszy ograniczających globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem. Przedziały niepewności na dole rysunku pokazują czas, w którym scenariusze osiągają poziom zerowej globalnej emisji CO2 netto oraz porównanie ze scenariuszami ograniczającymi globalne ocieplenie do 2°C z prawdopodobieństwem wynoszącym co najmniej 66%. Na głównym rysunku wyróżniono cztery przykładowe modelowane scenariusze, oznaczone jako P1, P2, P3 i P4, odpowiadające scenariuszom LED, S1, S2 i S5 przeanalizowanym w Rozdziale 2. Opisy i charakterystyki tych scenariuszy są dostępne na Rysunku SPM3b. {2.1, 2.2, 2.3, Rysunek 2.5, Rysunek 2.10, Rysunek 2.11} Kliknij, aby powiększyć.

Rysunek SPM.3b: Charakterystyka czterech przykładowych scenariuszy modelowych, odpowiadających globalnemu ociepleniu o 1,5°C, przedstawionemu na Rysunku SPM3a. Scenariusze te zostały wybrane w celu zaprezentowania zakresu potencjalnych podejść mitygujących i różnią się znacząco pod względem przewidywanego zużycia energii i wykorzystania gruntów, jak również założeniami odnośnie przyszłego rozwoju społeczno-gospodarczego, w tym wzrostu gospodarczego i liczby ludności, stopnia nierówności społecznych i zrównoważonego rozwoju. Pokazany jest podział globalnej antropogenicznej emisji CO2 netto na udziały ze spalania paliw kopalnych i przemysłu, rolnictwa, leśnictwa i innego użytkowania gruntów (ang. Agriculture, Forestry and Other Land Use, AFOLU) oraz bioenergii z wychwytywaniem i składowaniem dwutlenku węgla (ang. Bioenergy with Carbon Capture and Storage, BECCS). Zaprezentowane oszacowania AFOLU nie są bezpośrednio porównywalne z oszacowaniami dla poszczególnych krajów. Scenariusze P1, P2, P3 i P4 odpowiadają scenariuszom LED, S1, S2 i S5 przeanalizowanym w Rozdziale 2. (Rysunek SPM.3a) {2.2.1, 2.3.1, 2.3.2, 2.3.3, 2.3.4, 2.4.1, 2.4.2, 2.4.4, 2.5.3, Rysunek 2.5, Rysunek 2.6, Rysunek 2.9, Rysunek 2.10, Rysunek 2.11, Rysunek 2.14, Rysunek 2.15, Rysunek 2.16, Rysunek 2.17, Rysunek 2.24, Rysunek 2.25, Tabela 2.4, Tabela 2.6, Tabela 2.7, Tabela 2.9, Tabela 4.1} Kliknij, aby powiększyć.

C2. Scenariusze ograniczające globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia tego progu lub z jego niewielkim przekroczeniem wymagają szybkich i daleko idących transformacji w obszarach energii, wykorzystania terenu, miast i infrastruktury (w tym transportu i budynków) oraz systemów przemysłowych (wysoki poziom ufności). Transformacje systemów są bezprecedensowe pod względem skali, choć niekoniecznie pod względem szybkości, i są związane ze znacznym ograniczeniem emisji we wszystkich sektorach, szerokim pakietem działań mitygacyjnych oraz znacznym wzrostem inwestycji w odpowiednich obszarach (średni poziom ufności). {2.3, 2.4, 2.5, 4.2, 4.3, 4.4, 4.5}

C2.1. Scenariusze ograniczające globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, wskazują konieczność w najbliższych dwóch dekadach zmian systemowych szybszych i bardziej zdecydowanych niż w scenariuszach 2°C (wysoki poziom ufności). W przeszłości, w niektórych sektorach, technologiach i obszarach geograficznych, zachodziły już zmiany w tempie zbliżonym do tempa zmian systemowych wymaganych do ograniczenia globalnego ocieplenia do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, ale nie ma udokumentowanego historycznego precedensu co do skali zmian (średni poziom ufności). {2.3.3, 2.3.4, 2.4, 2.5, 4.2.1, 4.2.2, Ramka Międzyrozdziałowa 11 w Rozdziale 4}

C2.2. Modelowe globalne scenariusze (rozważane w literaturze przedmiotu) ograniczające globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem (więcej szczegółów na Rysunku SPM.3b), generalnie zaspokajają zapotrzebowanie na usługi energetyczne mimo niższego zużycia energii, między innymi poprzez poprawę efektywności energetycznej, charakteryzują się też szybszą elektryfikacją końcowego zużycia energii niż w scenariuszach 2°C (wysoki poziom ufności). Przewiduje się, że w scenariuszach ograniczających ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, niskoemisyjne źródła energii będą miały w miksie energetycznym udział większy niż w przypadku scenariuszy 2°C, szczególnie przed 2050 r. (wysoki poziom ufności). Przewiduje się, że w 2050 r. dla scenariuszy ograniczających ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, źródła odnawialne będą dostarczać 70-85% (przedział międzykwartylowy) energii elektrycznej (wysoki poziom ufności). W większości scenariuszy ograniczających ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem zakłada się, że udział w produkcji energii elektrycznej energii jądrowej i paliw kopalnych z wychwytem i składowaniem dwutlenku węgla (ang. Carbon Capture and Storage, CCS) będzie rósł. W modelowanych scenariuszach 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, zastosowanie CCS pozwoliłoby na udział gazu w globalnej produkcji energii elektrycznej w 2050 r. na poziomie około 8% (przedział międzykwartylowy 3-11%), podczas gdy wykorzystanie węgla wykazuje gwałtowny spadek we wszystkich scenariuszach, spadając prawie do zera (0-2%) (wysoki poziom ufności). Choć dostrzegamy wyzwania i zróżnicowanie między wariantami oraz uwarunkowaniami krajowymi, należy zauważyć, że w ciągu ostatnich kilku lat znacząco poprawiły się polityczne, gospodarcze, społeczne i techniczne możliwości wykorzystania energii słonecznej, wiatrowej oraz technologii magazynowania energii elektrycznej (wysoki poziom ufności). Ta poprawa sytuacji sygnalizuje możliwość zmian systemowych w wytwarzaniu energii elektrycznej (Rysunek SPM.3b){2.4.1, 2.4.2, Rysunek 2.1, Tabela 2.6, Tabela 2.7, Tabela 2.7, Ramka Międzyrozdziałowa 6 w Rozdziale 3, 4.2.1, 4.3.1, 4.3.3, 4.5.2).

C2.3. Przewiduje się, że emisje CO2 pochodzące z przemysłu będą w 2050 roku niższe o 75-90% (przedział międzykwartylowy) niż w 2010 r. w scenariuszach ograniczających globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, a dla scenariuszy 2°C będzie to 50-80% (średni poziom ufności). Takie redukcje można osiągnąć poprzez łączne wykorzystanie nowych i istniejących technologii oraz praktyk, w tym elektryfikacji, użycia wodoru, zrównoważonych surowców bazujących na biomasie, substytucji produktów oraz wychwytu dwutlenku węgla, jego wykorzystania i składowania. Możliwości te zostały technicznie sprawdzone w różnych skalach, ale ich wdrożenie na wielką skalę może być w określonych sytuacjach utrudnione ze względu na ograniczenia gospodarcze, finansowe, instytucjonalne i związane z możliwościami ludzkimi oraz szczególne cechy dużych instalacji przemysłowych. Redukcja emisji w przemyśle polegająca jedynie na poprawie efektywności energetycznej i wydajnościowej procesów nie jest wystarczająca dla osiągnięcia scenariusza ograniczenia ocieplenia do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem (wysoki poziom ufności). {2.4.3, 4.2.1, Tabela 4.1, Tabela 4.3, 4.3.3, 4.3.4, 4.5.2}

C2.4. Transformacja systemów miejskich i infrastruktury, pozwalająca na ograniczenie globalnego ocieplenia do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, wymaga m.in. zmian w praktykach planowania przestrzennego i urbanistycznego, oraz głębszych niż w scenariuszach 2° redukcji emisji w transporcie i budynkach (zob. pkt 2.4.3; 4.3.3; 4.2.1) (średni poziom ufności). Praktyki i środki techniczne umożliwiające głębokie ograniczenie emisji obejmują różne opcje w zakresie efektywności energetycznej. W scenariuszach ograniczających globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, udział energii elektrycznej w zapotrzebowaniu na energię w budynkach wyniósłby w 2050 r. około 55-75%, a w scenariuszach 2°C 50-70% (średni poziom ufności).
W sektorze transportu udział niskoemisyjnej energii końcowej wzrósłby z poniżej 5% w 2020 r. do około 35-65% w 2050 r., podczas gdy dla w scenariuszy 2°C byłoby to 25-45% (średni poziom ufności). Bariery gospodarcze, instytucjonalne i społeczno-kulturowe mogą hamować transformację systemów miejskich i infrastruktury, w zależności od warunków krajowych, regionalnych i lokalnych, możliwości i dostępności kapitału (wysoki poziom ufności). {2.3.4, 2.4.3, 4.2.1, Tabela 4.1, 4.3.3, 4.5.2}

C2.5. We wszystkich scenariuszach ograniczających globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem występują zmiany w globalnym i regionalnym użytkowaniu gruntów, w skali zależącej od realizowanego pakietu działań mitygacyjnych. Modelowe scenariusze ograniczające globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem zakładają przekształcenie 0,5-8 mln km2 pastwisk i 0-5 mln km2 gruntów rolnych wykorzystywanych pod uprawę roślin spożywczych i pastewnych na 1-7 mln km2 upraw energetycznych, a także zmianę powierzchni lasów od -1 mln km2 do +10 mln km2 w 2050 roku względem stanu z 2010 roku (średni poziom ufności).16 W przypadku modelowych scenariuszy 2°C, zmiany wykorzystania terenu mają podobną skalę (średni poziom ufności). Tak duże zmiany stanowią poważne wyzwanie dla zrównoważonego zarządzania popytem na grunty w kontekście: osiedli ludzkich, produkcji żywności, pasz, włókien, bioenergii, magazynowania węgla, zachowania bioróżnorodności i zapewnienia innych usług ekosystemowych (wysoki poziom ufności). Opcje mitygacji ograniczające popyt na grunty obejmują zrównoważoną intensyfikację praktyk użytkowania gruntów, odbudowę ekosystemów oraz zmiany w kierunku mniej zasobochłonnego sposobu odżywiania [red.: w szczególności ograniczenia spożycia mięsa] (wysoki poziom ufności). Wdrożenie opcji mitygacyjnych opartych na wykorzystaniu terenu wymagałoby pokonania, różnych w zależności od regionu, barier społeczno-gospodarczych, instytucjonalnych, technologicznych, finansowych i środowiskowych (wysoki poziom ufności). {2.4.4.4, Rysunek 2.24, 4.3.2, 4.5.2, Ramka Międzyrozdziałowa 7 w Rozdziale 3}

C2.6. Całkowite średnie roczne inwestycje na działania mitygacyjne w sektorze energetycznym w scenariuszach ograniczających ocieplenie do 1,5°C szacuje się na około 900 mld dolarów (USD 2015) w latach 2015-2050 (określone na podstawie sześciu modeli wskazujących wartości z zakresu 180-1800 mld dolarów17). Odpowiada to całkowitym średnim rocznym inwestycjom w produkcję energii na poziomie 1600-3800 mld dolarów i całkowitym średnim rocznym inwestycjom związanym z zapotrzebowaniem na energię na poziomie 700-1000 mld dolarów w latach 2015-2050, a także wzrostowi całkowitych inwestycji związanych z energią w scenariuszach 1,5°C względem scenariuszy 2°C o około 12% (3%-23%). Średnie roczne inwestycje w technologie niskoemisyjne i efektywność energetyczną wzrosną do 2050 r. mniej więcej pięciokrotnie (4-5 razy) w porównaniu z 2015 r. (średni poziom ufności). {2.5.2, Ramka 4.8, Rysunek 2.27}

C2.7. Modelowe scenariusze ograniczające globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem przewidują w XXI wieku szeroki zakres średnich globalnych zdyskontowanych kosztów marginalnych redukcji emisji. Są one ok. 3-4 razy wyższe niż w scenariuszach 2°C (wysoki poziom ufności). Literatura ekonomiczna rozróżnia marginalne koszty redukcji emisji od całkowitych kosztów mitygacji w gospodarce. Literatura dotycząca całkowitych kosztów mitygacji dla scenariuszy 1,5°C jest ograniczona, nie zostały więc one w niniejszym raporcie oszacowane. Wciąż pozostają luki w wiedzy dotyczącej zintegrowanej oceny kosztów i korzyści dla całej gospodarki, wynikających z mitygacji zmiany klimatu, zgodnie ze scenariuszami ograniczającymi ocieplenie do 1,5°C. {2.5.2; 2.6; Rysunek 2.26}

C3. Wszystkie scenariusze prowadzące do ograniczenia globalnego ocieplenia do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem zakładają wykorzystanie w XXI wieku usuwania dwutlenku węgla (ang. Carbon Dioxide Removal, CDR) w skali 100-1000 GtCO2 w tym okresie. CDR byłoby wykorzystywane w celu skompensowania emisji resztkowych (nie dających się wyeliminować) oraz, w większości scenariuszy, osiągnięcia ujemnych emisji netto w celu obniżenia wzrostu temperatury do 1,5°C po osiągnięciu maksimum temperaturowego (wysoki poziom ufności). Możliwość wdrożenia CDR na poziomie kilkuset GtCO2 podlega wielu ograniczeniom w zakresie wykonalności i zgodności z celami zrównoważonego rozwoju (wysoki poziom ufności). Znaczne, szybkie redukcje emisji oraz działania mające na celu obniżenie zapotrzebowania na energię i grunty mogą ograniczyć zastosowanie CDR do kilkuset GtCO2 bez polegania na bioenergii z wychwytywaniem i składowaniem dwutlenku węgla (BECCS) (wysoki poziom ufności). {2.3, 2.4, 3.6.2, 4.3, 5.4}

C3.1. Istniejące i potencjalne metody CDR obejmują: zalesianie i reforestację, rekultywację gruntów i sekwestrację dwutlenku węgla w glebie, BECCS, bezpośrednie wychwytywanie dwutlenku węgla z powietrza i jego składowanie (ang. Direct Air Carbon Capture and Sequestration, DACCS), przyspieszenie wietrzenia skał i alkalizację oceanów. Różnią się one znacznie pod względem dojrzałości technologicznej, potencjału, kosztów, ryzyka, dodatkowych korzyści ubocznych i towarzyszących im kompromisów (wysoki poziom ufności). Na chwilę obecną jedynie kilka opublikowanych scenariuszy obejmuje działania CDR inne niż zalesianie i BECCS. {2.3.4, 3.6.2, 4.3.2, 4.3.7}

C3.2. W scenariuszach ograniczających globalne ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem, przewiduje się, że skala wdrożenia BECCS będzie w latach 2030, 2050 i 2100 sięgać odpowiednio 0-1, 0-8 i 0-16 GtCO2/rok, podczas gdy działania CDR związane z rolnictwem, leśnictwem i użytkowaniem gruntów (AFOLU) mają w tych latach usuwać odpowiednio 0-5, 1-11 i 1-5 GtCO2/rok (średni poziom ufności). Górny zakres tych przedziałów przekracza w połowie wieku potencjał BECCS, szacowany na 5 GtCO2/rok i potencjał zalesiania, szacowany na 3,6 GtCO2/rok, które określono na podstawie najnowszej literatury (średni poziom ufności). Niektóre scenariusze pozwalają całkowicie uniknąć wdrożenia BECCS poprzez działania po stronie popytu [na energię] i większe poleganie na działaniach CDR związanych z AFOLU (średni poziom ufności). Ze względu na potencjał bioenergii do zastępowania paliw kopalnych w różnych sektorach, jej wykorzystanie przypadku rezygnacji z BECCS może być równie wysokie lub nawet wyższe niż przy zastosowaniu BECCS (wysoki poziom ufności). (Rysunek SPM.3b) {2.3.3, 2.3.4, 2.4.2, 3.6.2, 4.3.1, 4.2.3, 4.3.2, 4.3.7, 4.4.3, 4.4.4}

C3.3. Scenariusze, w których globalne ocieplenie przekracza [tymczasowo] 1,5°C, aby wrócić do 2100 r. do poziomu poniżej 1,5°C, wymagają zastosowania CDR w skali przekraczającej poziom resztkowych emisji CO2 w późniejszym okresie stulecia, przy czym większe przekroczenia wymagają większej skali wykorzystania CDR (Rysunek SPM.3b) (wysoki poziom ufności). Ograniczenia w tempie, skali i społecznej akceptacji rozwoju CDR determinują w ten sposób możliwość powrotnego obniżenia poziomu globalnego ocieplenia poniżej 1,5°C po przekroczeniu tego progu. Wiedza na temat cyklu węglowego i systemu klimatycznego jest nadal zbyt mała, aby określić efektywności negatywnych emisji w celu obniżenia temperatury po tym, jak wzrosną one do maksymalnego poziomu (wysoki poziom ufności). {2.2, 2.3.4, 2.3.5, 2.6, 4.3.7, 4.5.2, Tabela 4.11}

C3.4. Większość obecnych i potencjalnych działań CDR, jeżeli zostaną zastosowane na wielką skalę, może mieć znaczący wpływ na grunty, energię, wodę lub składniki odżywcze (wysoki poziom ufności). Zalesianie i bioenergia mogą konkurować z innymi rodzajami użytkowania terenu i mogą mieć znaczący wpływ na systemy rolne i żywnościowe, różnorodność biologiczną oraz inne funkcje ekosystemów i ich usługi (wysoki poziom ufności). Efektywne działania polityczno-zarządcze są konieczne, by ograniczyć te kompromisy i zapewnić stałe usuwanie dwutlenku węgla w rezerwuarach lądowych, geologicznych i oceanicznych (wysoki poziom ufności). Wykonalność i zrównoważone wykorzystanie CDR mogą zostać zwiększone raczej poprzez wdrożenie różnorodnych pakietów działań na istotną, ale mniejszą skalę, niż jednego wariantu na bardzo dużą skalę (wysoki poziom ufności) (Rysunek SPM.3b).{2.3.4, 2.4.4, 2.5.3, 2.6, 3.6.2, 4.3.2, 4.3.7, 4.5.2, 5.4.1, 5.4.2; Ramki Międzyrozdziałowe 7 i 8 w Rozdziale 3, Tabela 4.11, Tabela 5.3, Rysunek 5.3}

C3.5. Niektóre związane z AFOLU działania CDR, takie jak odbudowa naturalnych ekosystemów i sekwestracja dwutlenku węgla w glebie, mogą przynieść dodatkowe korzyści, w tym poprawę bioróżnorodności, jakości gleby i lokalnego bezpieczeństwa żywnościowego. W przypadku zastosowania ich na wielką skalę wymagałyby one wdrożenia polityki (przepisów) pozwalających na zrównoważone zarządzanie gruntami w celu zachowania i ochrony lądowych magazynów węgla [pierwiastkowego] , takich jak lasy i gleby oraz innych funkcji ekosystemów i ich usług (średni poziom ufności). (Rysunek SPM.4) {2.3.3, 2.3.4, 2.4.2, 2.4.4, 3.6.2, 5.4.1, Ramki Międzyrozdziałowe 3 w Rozdziale 1 oraz 7 w Rozdziale 3, 4.3.2, 4.3.7, 4.4.1, 4.5.2, Tabela 2.4}

* „Synergia” oznacza tu, że działanie sprzyja realizacji także innych celów a „kompromis”, że działanie będzie osiągane ich kosztem [przyp. tłum.]

11. Odniesienia do scenariuszy ograniczających globalne ocieplenie do 2°C oparte są na 66% prawdopodobieństwie pozostania poniżej 2°C.

12. Emisje związane z substancjami innymi niż CO2 zawarte w niniejszym sprawozdaniu obejmują wszystkie emisje antropogeniczne substancji innych niż CO2, które powodują wymuszanie radiacyjne. Obejmują one krótko żyjące substancje wpływające na klimat, takie jak metan, niektóre gazy fluorowane, prekursory ozonu, aerozole lub prekursory aerozoli, takie jak sadza i dwutlenek siarki, a także długo żyjące gazy cieplarniane, takie jak podtlenek azotu lub niektóre gazy fluorowane. Wymuszanie radiacyjne związane z emisją gazów innych niż CO2 i zmianami w albedo powierzchni jest określane jako wymuszanie radiacyjne substancji innych niż CO2.

13. Istnieje jednoznaczna podstawa naukowa dla całkowitego budżetu węglowego spójnego z ograniczeniem globalnego ocieplenia do 1,5°C. Jednakże ani ten całkowity budżet węglowy, ani część tego budżetu zużyta przez dotychczasowe emisje nie zostały ocenione w niniejszym sprawozdaniu.

14. Niezależnie od zastosowanych pomiarów globalnej temperatury, lepsze zrozumienie i postępy w metodach badawczych pozwoliły na podwyższenie szacowanego pozostałego budżetu węglowego w porównaniu z AR5 o około 300 GtCO2 (średni poziom ufności).

15. Szacunki te wykorzystują obserwowane GMST do lat 2006–2015 i szacują przyszłe zmiany temperatury w oparciu o temperaturę przy powierzchni Ziemi.

16. W żadnym ze scenariuszy zaprezentowane zmiany w użytkowaniu terenu nie są wdrażane jednocześnie w maksymalnym stopniu.

17. W tym dwa scenariusze ograniczające ocieplenie do 1,5°C bez przekroczenia progu lub z jego niewielkim przekroczeniem oraz cztery scenariusze z dużym przekroczeniem.

Tłumaczenie: Marcin Popkiewicz, Aleksandra Kardaś, Anna Sierpińska i Szymon Malinowski.

Fajnie, że tu jesteś. Mamy nadzieję, że nasz artykuł pomógł Ci poszerzyć lub ugruntować wiedzę.

Nie wiem, czy wiesz, ale naukaoklimacie.pl to projekt non-profit. Tworzymy go my, czyli ludzie, którzy chcą dzielić się wiedzą i pomagać w zrozumieniu zmian klimatu. Taki projekt to dla nas duża radość i satysfakcja. Ale też regularne koszty. Jeśli chcesz pomóc w utrzymaniu i rozwoju strony, przekaż nam darowiznę w dowolnej wysokości