W połowie listopada 2016 roku został opublikowany najnowszy raport Global Carbon Project, podsumowujący bieżące emisje dwutlenku węgla związane z działalnością człowieka. Przetłumaczyliśmy dla Was najważniejsze grafiki.
Wszystkie dane wyrażone są w miliardach ton CO2 (GtCO2):
1 kg węgla pierwiastkowego (C) = 3,664 kg dwutlenku węgla (CO2)
1 GtC = 3,664 miliardów ton CO2 = 3,664 GtCO2
Rysunek 1. Zaburzenia globalnego cyklu węglowego spowodowane działaniami ludzi, uśrednione globalnie w dekadzie 2006-2015 (GtCO2/rok). Liczby pokazują, o ile wzrosły przepływy lub zawartość CO2 w poszczególnych elementach cyklu. Źródła CDIAC, NOAA-ESRL, Le Quéré i in. 2016; Global Carbon Budget 2016.Rysunek 2. Globalne emisje ze spalania paliw kopalnych i przemysłu: 36,3 ± 1,8 GtCO2 w 2015, 63% ponad 1990. Prognoza na 2016: 36.4 ± 2,3 GtCO2, o 0,2% więcej niż w 2015. Dla lat 2014 i 2015 szacunki wstępne. Tempo wzrostu w 2016 roku skorygowane na rok przestępny. Źródła CDIAC, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 3. Emisje historyczne i scenariusze przyszłych emisji. Większość analiz sugeruje, że podjęte na szczycie klimatycznym w Paryżu deklaracje, mimo postulowanego ograniczenia ocieplenia do 2°C prowadzą w rzeczywistości do prawdopodobnego wzrostu globalnej temperatury o 3°C w 2100 roku, a więc lokują się między scenariuszami RCP4.5 a RCP6. Źródła Fuss et al 2014, CDIAC, IIASA AR5 Scenario Database, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 4. Emisje czterech największych emitentów CO2 w 2015 roku odpowiadają za 59% globalnych emisji: Chiny (29%), USA (15%), EU28 (10%), Indie (6%). Źródło CDIAC, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 5. Emisje na osobę dla czterech największych emitentów w zestawieniu ze średnią światową (dla porównania przeciętny Polak emituje ok. 8,2 tCO2 rocznie). Źródło CDIAC, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 6. Intensywność emisyjna gospodarek największych emitentów. PKB wyrażone w sile nabywczej (PPP) dolarów z roku 2005. Emisje na jednostkę PKB (intensywności emisji) zasadniczo spadają z czasem. Intensywność emisji Chin szybko spada, lecz wciąż jest znacznie wyższa od średniej światowej. Źródła CDIAC, IEA 2015 GDP to 2013, tempo wzrostu IMF 2016,Le Quéré i in. 2016; Global Carbon Budget 2016.Rysunek 7. Znaczenie emisji różnych krajów zależy od przyjętej perspektywy, PKB w ujęciu rynkowego kursu wymiany (Market Exchange Rates – MER) oraz siły nabywczej (Purchasing Power Parity – PPP). Źródła CDIAC, United Nations, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016Rysunek 8. Emisje z węgla, ropy, gazu i produkcji cementu. Udział globalnych emisji w 2015: węgiel (41%), ropa (34%), gaz (19%), cement (6%), pochodnie gazowe (1%, nie pokazane). Źródła CDIAC, United Nations, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016Rysunek 9. Zużycie energii z podziałem na źródła od 2000 do 2015. Wypisane tempo wzrostu dla okresu 2010 do 2015. Źródła BP 2016,Jackson i in. 2015, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 10. Zmiany emisji ze spalania paliw kopalnych i produkcji cementu. Największe zmiany emisji były związane ze spadkiem spalania węgla i wzrostem spalania ropy. Źródła CDIAC, United Nations, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016 .Rysunek 11. Podział globalnych emisji wg krajów. Kraje Aneksu B miały zobowiązania redukcji emisji w ramach Protokołu z Kioto (USA nie ratyfikowały, Kanada się wycofała). Emisje w krajach uprzemysłowionych (Aneks B Protokołu z Kioto) od 1990 spadły. Emisje z pozostałych krajów w ostatniej dekadzie szybko rosły. Źródła CDIAC, United Nations, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016Rysunek 12. Intensywność emisyjna gospodarek. Globalny wzrost emisji szybko powracał po kryzysach gospodarczych. Nie jest jasne, na ile ostatnie spowolnienie wzrostu emisji spowodował globalny kryzys finansowy. Aktywność gospodarcza jest mierzona w sile nabywczej (Purchasing Power Parity – PPP). Źródła CDIAC, Peters i in. 2012; Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 13. Emisje na osobę. 10 najludniejszych krajów znacząco różni się poziomem emisji na osobę. Emisje na osobę: emisje CO2 ze spalania paliw kopalnych i przemysłu podzielone przez liczbę ludności kraju. Źródło Global Carbon Budget 2016.Rysunek 14. Emisje ze zmian użytkowania terenu. Emisje w latach 2000. były niższe niż we wcześniejszych dekadach, choć z dużym stopniem niepewności. W 2015 roku nastąpił wzrost emisji związany ze spowodowaną przez El Niño suszą w Azji. Zmiany użytkowania terenu prowadzą też do emisji CH4 i N2O, które nie są tu uwzględnione. Źródła Houghton i in. 2012, Giglio i in. 2013, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016 Rysunek 15. Całkowite światowe antropogeniczne emisje CO2: 41,9±2,8 GtCO2 w 2015. Źródła CDIAC, Houghton i in. 2012, Giglio i in. 2013, Le Quéré i in. 2016; Global Carbon Budget 2016.Rysunek 16. Całkowite globalne antropogeniczne emisje CO2 z podziałem na źródła. Zmiany użytkowania terenu były głównym źródłem emisji CO2 do połowy XX wieku. Obecnie dominują emisje ze spalania paliw kopalnych. Źródła CDIAC, Houghton i in. 2012; Giglio i in. 2013, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 17. Gdzie kumulują się antropogeniczne emisje CO2 (2006-2015). Źródła CDIAC, NOAA-ESRL, Houghton i in. 2012, Giglio i in. 2013, Le Quéré i in. 2016; Global Carbon Budget 2016Rysunek 18. Globalny bilans węglowy. Antropogeniczne emisje CO2 z paliw kopalnych, przemysłu i zmian użytkowania terenu są absorbowane przez atmosferę, ekosystemy lądowe i oceany. Źródła CDIAC, NOAA-ESRL, Houghton i in. 2012, Giglio i in. 2013, Joos i in. 2013, Khatiwala i in. 2013, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 19. Podział całkowitych emisji CO2. Tempo wzrostu stężenia CO2 w atmosferze w 2015 roku było najwyższe w historii, pomimo braku wzrostu emisji, za co odpowiadało mniejsze pochłanianie przez ekosystemy lądowe spowodowane ciepłymi i suchymi warunkami związanymi ze zjawiskiem El Niño. Emisje (czarna linia) obejmują spalanie paliw kopalnych, emisje przemysłowe oraz zmiany wykorzystania terenu. Źródła CDIAC, NOAA-ESRL, Houghton i in. 2012, Giglio i in. 2013, Joos i in. 2013, Khatiwala i in. 2013, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 20. Skumulowany wkład do globalnego budżetu węglowego od 1870 roku. Źródła CDIAC, NOAA-ESRL, Houghton i in. 2012, Giglio i in. 2013, Joos i in. 2013, Khatiwala i in. 2013, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 21. Atmosferyczne stężenie CO2 Uśrednione po powierzchni Ziemi. Globalne stężenie CO2 wzrosło z ~277ppm w 1750 roku do 401 ppm w 2016 (o 45%). Źródła NOAA-ESRL, Scripps Institution of Oceanography, Le Quéré i in. 2016, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 22. Budżet sumarycznych emisji od 2017 r. pozwalający z 66% prawdopodobieństwem utrzymać wzrost średniej globalnej temperatury poniżej progu 2°C (800 GtCO2) przy obecnym tempie emisji zostałyby wyczerpany w 20 lat. Źródła Peters i in. 2015, Global Carbon Budget 2016.Rysunek 23. Deklaracje ograniczenia emisji (INDC) czterech największych emitentów zestawione z redukcjami koniecznymi do ograniczenia ocieplenia o 2°C przy różnych sposobach podziału pozostałego budżetu węglowego. Populacja: Pozostały budżet węglowy dzielony na podstawie obecnej populacji. Inercja: Pozostały budżet węglowy dzielony na podstawie obecnych emisji. Źródło Peters i in. 2015; Global Carbon Budget 2016.Rysunek 24. Emisje zgodne z deklaracjami ich ograniczeń ze strony USA, UE, Chin i Indii wyczerpałyby całość budżetu węglowego 2°C, nie pozostawiając nic dla pozostałych krajów. Źródła Peters i in. 2015, Global Carbon Budget 2016.
Prezentację z przetłumaczonymi na polski grafikami z artykułu możesz pobrać tutaj.
Fajnie, że tu jesteś. Mamy nadzieję, że nasz artykuł pomógł Ci poszerzyć lub ugruntować wiedzę.
Nie wiem, czy wiesz, ale naukaoklimacie.pl to projekt non-profit. Tworzymy go my, czyli ludzie, którzy chcą dzielić się wiedzą i pomagać w zrozumieniu zmian klimatu.
Taki projekt to dla nas duża radość i satysfakcja. Ale też regularne koszty.
Jeśli chcesz pomóc w utrzymaniu i rozwoju strony, przekaż nam darowiznę w dowolnej wysokości
