Maksymalna i średnia powierzchnia antarktycznej dziury ozonowej podczas sezonu jej występowania, rok po roku, w latach 1978-2022.
Oś pozioma – lata. Oś pionowa – powierzchnia dziury ozonowej (obszaru, w na którym zawartość ozonu w kolumnie powietrza była poniżej 220 dobsonów). Linia czerwona: maksymalna roczna powierzchnia antarktycznej dziury ozonowej, linia zielona: średnia powierzchnia antarktycznej dziury ozonowej w sezonie jej występowania.
Źródło: Our World in Data, na podstawie danych NASA Ozone Watch
W ramach akcji „Wykres na dziś” publikujemy wykresy i inne wizualizacje dotyczące zagadnień związanych ze zmianą klimatu. Mamy nadzieję, że prezentowane przez nas dane stanowić będą punkt wyjścia do szerokiej i opartej na faktach dyskusji na temat globalnego ocieplenia oraz możliwości jego ograniczenia. Akcję prowadzimy we współpracy z Komitetem ds. Kryzysu Klimatycznego Polskiej Akademii Nauk.
Fajnie, że tu jesteś. Mamy nadzieję, że nasz artykuł pomógł Ci poszerzyć lub ugruntować wiedzę.
Nie wiem, czy wiesz, ale naukaoklimacie.pl to projekt non-profit. Tworzymy go my, czyli ludzie, którzy chcą dzielić się wiedzą i pomagać w zrozumieniu zmian klimatu. Taki projekt to dla nas duża radość i satysfakcja. Ale też regularne koszty. Jeśli chcesz pomóc w utrzymaniu i rozwoju strony, przekaż nam darowiznę w dowolnej wysokości
